20 jarig jubileum Topolino Club Duitsland 27/31-08-2014

Woensdag 27-08-2014 starten wij om 8.00 uur naar Naubach an der Saale (omgeving Dresden) in de voormalige D.D.R. Na een probleemloze heenreis, waarbij we om 16.30 uur arriveerden bleek de terugreis, dit keer bij Bremen langs veel meer problemen op te leveren. I.p.v. de door de Tom Tom aangegeven geplande aankomsttijd 16.30 uur werd het 20.45 uur door een gigantische file op weg naar Bremen en een compleet afgesloten tunnel onder de Eems, zodat we ook daar een grote omweg via Leer moesten maken.
 
Tijdens het gehele evenement hadden we prachtig weer, behoudens zondagmorgen, toen het echt pijpenstelen regende. Bij Hotel Amadeus in Osterdorf werden we ontvangen door Jurgen Koch, de voorzitter van de Duitse Topolino Club. Deze voorzitter toonde zich gedurende het gehele evenement een perfecte en zeer aangename gastheer. Het hotel bleek ook zeer goed en vooral de bedden werden door een ieder als zeer comfortabel ervaren, de prijzen van de drankjes iets minder. Na de kennismaking met de overige gasten en een uitstekend diner gingen we de eerste dag dan ook voldaan slapen.
 
De donderdagmorgen openden we met een uitstekend ontbijtbuffet en het klaarmaken van de Toop, waarbij bleek dat het aftanken ongeveer 12 kilometer verder op moest i.v.m. de vele Umleitungen. Tevens konden we kennis maken met de ”uitstekende” secondaire wegen in Thüringen. Mensen als je ooit nog klaagt over de Nederlandse wegen, ga daar dan eens heen en je klaagt nooit weer. Onze toop heeft in 4 dagen meer voor zijn kiezen gehad dan de voorgaande 40.000 kilometer  Onze teller draaide op weg naar het tankstation op 40.000, terwijl we 12 jaar terug precies op 0 begonnen. De middags vertrokken we naar een imposante bruinkoolwinning, alwaar we uitleg kregen over het reilen en zeilen van een dit soort mijnbouw.
Na een koffiestop keerden we terug naar het hotel om gezamenlijk een glas sekt te nuttigen. Behalve onder de indruk van de grote bruinkoolmijn raakte we tevens onder de indruk van de enorme hoeveelheden windmolens en velden met zonnepanelen. Je moet wat over hebben voor groene stroom, maar naar onze mening verpestte dit het landschap enorm.
 
Vrijdag gingen we op reis richting Naubach naar het Sonnenobservatorium Goseck; hier kregen we een gedetailleerde uitleg hoe men middels dit observatorium 2000 jaar terug de jaargetijden bepaalde. Na deze wat “droge”stof een bezoek aan een gelegenheid waar men iets vloeibaarder stof produceerde: de Rotkäppchen Sektkellerei; dit is de grootste producent van Duitse sekt. Na gehoord te hebben hoe dit in zijn werk ging en natuurlijk geproefd te hebben besloot menig deelnemer een pakketje voor thuis mee te nemen. Bij de watermolen aan de Umstrut kegen we een lunch, waarbij zoveel eten (Thüringer bratwurst, Fricandellen , Kartoffelsalat, etc.,etc.,op ons lag te wachten, zodat we afgeladen weer in de Toop kwamen. De familie Den Hartog had waarschijnlijk ook last van overgewicht en vond het verstandiger de Simca 6 niet te veel te belasten en vervolgde hum weg op de bezemwagen. Vervolgens ging het langs de rivier de Umstrut naar klooster Memleben, alwaar Otto Sijmons ontdekte dat daar voeger een naamgenoot van hem heeft geleefd: Otto de eerste. Na ons bezoek aan het klooster gingen we naar Bergscheidungen, alwaar we in het Schloss koffie met koek nuttigden.
 
Na de koffiepauze raakten wij het pad volkomen bijster door een inrijverbod en volgden we een Zwitserse deelnemer, die net als ons ook bleek niet kaart te kunnen lezen. De weg werd steeds smaller en slechter en werd tenslotte een fietspad , alwaar we concludeerden dat we verkeerd zaten. Derhalve gedraaid en terug. Tot onze grote verbazing kwamen we op de smalle weg vanuit tegengestelde richting de familie Den Hartog tegen op de bezemwagen, die dus ook verkeerd zaten. We besloten de Tom Tom op het hotel in te stellen, maar bleken door al het omrijden in ernstige benzinenood te zijn gekomen; onderweg naar een benzinestation kwamen we weer de familie Den Hartog tegen uit de tegenovergestelde richting, wat ons nogmaals deed concluderen dat een van ons weer verkeerd zat. Na een tankbeurt van 20.4 liter(hoe bestaat het met een 20 liter tank),kwamen we tenslotte via de Autobahn weer bij het hotel, alwaar bleek dat er nog veel meer dolende waren. Ook nu weer een heerlijk diner, gezellig nazitten en voldaan naar bed.
 
Zaterdag ging de rit naar Naumburg.Daar was een Weinfest, een keramiekmarkt en een mini draaiorgel- evenement en bezochten we de imposante Dom. De geplande benefietrit in de Topolino’s met betalende gasten, waarvan de opbrengst naar een goed doel zou gaan ging helaas niet door. Na het bezoek aan Naumburg gingen we naar Schloss Domburg voor koffie wederom (het wordt eentonig) met zeer veel gebak. Na van het prachtige uitzicht en de mooie tuinen te hebben genoten gingen we naar het hotel voor het Galadiner. Voorafgaand aan het Galadiner werden we verrast met een optreden van een blaaskapel met zeer aparte toeters, die wij nog nooit hadden gezien. Na dit concert begon het diner, waarbij voorzitter Henk van de Koolwijk  en penningmeester Hans Den Hartog namens Topolino Club Nederland een doos “Topolinofruit “uit Nederland aanboden, hetgeen zeer gewaardeerd werd. Tijdens het diner werd een veiling gehouden, waarvan de opbrengst naar de Duitse Topolino club ging. Ook enkele van onze leden lieten zich niet onbetuigd en zo werd de veiling een succes. Na tot in de kleine uurtjes te hebben doorgefeest zocht elkeen zijn kamer op om weer van de nachtrust te genieten (en het was er echt stil),om de volgende morgen wakker te worden met stromende regen. Hierbij bleek dat menig Toop niet waterdicht was en dat ook Topolino ruitenwissers niet voor dit weertype zijn.
 
De rit ging naar Altenburg, waar nu i.p.v. de gebruikelijke volle terrassen slechts regen ons deel was en na een zeer natte stadswandeling en een bezoek aan het Speelkaartenmuseum gingen we naar de Altenburger Brauerei, waar we werden getrakteerd  op een meer dan voortreffelijk Mittagessen mit Bierausschrank. Vervolgens naar Zeitz om het Schlosshof met kapel te bezichtigen, als alternatief was er voor de dames het kinderwagenmuseum, dat gezien de gemiddelde leeftijd van de dames wel geen “vreemde” gedachten meer zal hebben opgeroepen. Na koffie en hoe bestaat het gebak gingen we verder, vrezend dat de weegschaal na dit evenement wel geen medelijden zou hebben, het geen thuis, waarschijnlijk ten gevolge van de vele inspanningen die we hebben ondergaan, nog mee bleek te vallen. Na een afsluitend diner gingen we de spullen klaar maken voor de terugreis, die we maandagmorgen na van een ieder afscheid te hebben genomen, weer aanvingen na dit meer dan prachtige evenement.
 

Tekst: Maaike en Fré Holtrop.